محله سنایی از جمله محله‌های قدیمی و به زعم ساکنانِ آن، خوش‌نشینِ تهران محسوب می‌شود. شاید یکی از دلایلِ این خوش‌نشینی، وجود خیابان‌های اصلی و حتی فرعیِ عریض و حضور ساکنانی قدیمی و بااصالت در آن باشد. سنایی از جمله محله‌های تهران است که خانواده‌های ارمنی در آن حضور پررنگی دارند. اصلی‌ترین دلیل نامگذاری خیابان سنایی، حکیم سنایی غزنوی – صوفی و شاعر بزرگ قرن ششم هجری – است. با وجود اینکه محدودۀ اطراف این خیابان به همان نام محله سنایی شناخته می‌شود، اما به نظر می‌رسد به برخی خیابان‌های اطراف، بیشتر از خود خیابان سنایی رسیدگی شده است. بخش عمده‌ای از بافت شهری محله سنایی را ساختمان‌های اداری تشکیل می‌دهد و کمتر از ۵۰ درصدِ این بافت، مسکونی است. این محله از شمال به خیابان شهید مطهری (تخت طاووس سابق)، از جنوب به خیابان کریمخان زند، از غرب به خیابان میرزای شیرازی (نادرشاه سابق) و از شرق به خیابان قائم‌مقام فراهانی (شاه عباس) محدود شده است.
